Melvyn Rodrigues - Poem 27 (Nagari)

पुनवे चांदनें तुज्या आंगार

पुनवे चांदनें तुज्या आंगार
भांगर तुजे केस
आमचे भुंयत सगळे दुबळे
तूंच मात्र ग्रेस्त

जे वाटेन तूं चलताय
फुलूं थंयसर फुलां
दीष्ट नातल्यांक दीष्ट मेळूं
चोंवूंक तुजी पावलां
पायांक उमे दिंवचे फातर
जांवदीत भांगरा फळां
वाटेर कोणय भेटल्यार दी
लाळ गळोंवक तस्त
आमचे भुंयत सगळे दुबळे
तूंच मात्र ग्रेस्त.

अमृताची धार दोळ्यांत
सोरो कित्याक पियेंव
संगीत व्हाळता तुज्या उल्यांत
वीणे कित्याक व्हाजूं
खाडकेर तुज्या रंगाळ फुलां
वोडतांत कितें सोधूं
म्हजे समोर राव सदां
दोळ्यांक जांवदी फेस्त
आमचे भुंयत सगळे दुबळे
तुंच मात्र ग्रेस्त

काळीज तुजें तशेंच आसूं
खवय सदां बीग
तान लागतां वांटूंक मोग
काळजांत म्हज्या रीग
रुपणें तुजें सदांच उरूं
संस्रांत लांब दीघ
पिश्यार घाल सरवय लोकाक
वांचून वरसां मस्त
आमचे भुंयत सगळें दुबळे
तूंच मात्र ग्रेस्त

(सुरविल्यो दोन वोळी आनी एक कडवो खातील शिफायिच्या गझला थावन घेतला)

1986