मेल्विन रोड्रीगस - कविता १४

आवयचो मोग

जश्यो बियो पोपायेच्यो धरून तांबडें मास
तश्यो वेंगो आवयेच्यो बाळकां आसों रास
कळना फुडें, पोटाक वेतां
दिसता लास पोपायेचो
म्हज्या तुज्या पाळण्या फोंडा
मोग भरला आवयचो

जशें तण चरोवाचें धोवाक राकोण व्हरता
तशें मन आवयचें बाळका मोगान पेटता
सुर्या वोता धोव उबता
ध्येय मरता तणाचो
म्हज्या तुज्या पाळण्या फोंडा
मोग भरला आवयचो

जशीं साळकां सोभायेचीं उबरा तळ्याक रडटात
तशीं दुखां आवयचीं बाळका पिडेंत व्हाळतात
दिसा फुलतां, दूख येता
रातीं हासो साळकाचो
म्हज्या तुज्या पाळण्या फोंडा
मोग भरला आवयचो

जसो चंद्र आकासाचो पृथ्वीक चांदनें वोत्ता
तसो पानो आवयचो बाळका जिवीत रचता
पुनवे राती चांदनें भरत
चंद्र खंयसर आमासेचो?
म्हज्या तुज्या पाळण्या फोंडा
मोग भरला आवयचो

जसो लोक संसाराचो पोटा खाणाक आशेता
तसो मोग आवयचो बाळका खातीर निशेता
तान-भुक लागता तेन्नां
उडास येता खाणाचो
आमचे जिण्यें सदां सुदां
उडास आसों आवयचो

१९८५